วิวาห์สวาท

กรดล (33)

กรรณิการ์ (25)

โปรย 

***ฝากเม้นท์ให้กำลังใจกันด้วยนะคะ***

          กรดล...เขาก็แค่รักเธอ

          กรรณิการ์...เธอก็แค่รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้คู่ควร

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“มันดึกมากแล้ว ฉันขอตัวกลับก่อนได้ไหมคะ” พอเห็นเขาเดินไปเปิดตู้เย็นและเริ่มชงเหล้า ก็เริ่มคิดว่ามันดูไม่ปลอดภัยเลยที่ต้องมาอยู่ด้วยกันสองต่อสองภายในห้องในโรงแรมแบบนี้

“ยังกลับไม่ได้” จงใจใช้เสียงที่ดังขึ้น และก็ได้ผลเมื่อคนที่ทำท่าจะเดินไปทางประตูชะงัก “นั่งลง!”

แม้อยากจะขัดขืน แต่ก็อยากให้เรื่องที่ค้างคาใจมันจบๆ กันไปสักที

“ถ้าอยากกลับก็แค่ดื่มเหล้าแก้วนี้ให้หมด”

แก้วใบหนึ่งถูกวางลง ก่อนจะมีเสียงคลิ้งเบาๆ เธอมองคนที่หยิบแก้วใบที่ชนลงมาเมื่อสักครู่ก่อนจะกระดกมันทีเดียวหมดแก้ว

“ไม่กล้า...”

แล้วคนที่ถูกท้าทายก็ยกแก้วขึ้นกระดกทีเดียวจนหมด แม้มันจะขมปี๋แต่เธอก็พยายามทำหน้าเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร อยากให้ทำอะไรก็จะทำให้มันจบๆ และไอ้บุญคุณความแค้นบ้าๆ อะไรพวกนี้จบกันลงสักที

“จบนะคะ”

“ยัง!” คว้ามือบางของคนที่ทำท่าจะลุก ก่อนจะเทวิสกี้เพียวๆ และดันแก้วไปตรงหน้าคนถือดี

กระดกแก้วอีกครั้ง พยายามข่มใจและคิดว่ามันเป็นเพียงแค่น้ำเปล่า

แล้วคนได้ใจอีกคนก็รินแก้วที่สาม

“ไม่แล้วค่ะ” คนที่มึนขึ้นมาทันทีปัดแก้วออกห่าง

“ไม่กล้าว่างั้นเหอะ” ยุส่งเพราะรู้จุดอ่อนเรื่องการอยากเอาชนะ และก็สมหวังเมื่อมือบางกระดกจนไม่เหลือสักหยด เขามองคนที่คว่ำแก้วลงกับโต๊ะ

“เก่งนี่” ยิ้มพรายก่อนจะจิบละเลียดเหล้าในแก้วตัวเองบ้าง

“พอใจแล้วนะคะ เป็นอันว่าเรื่องในอดีตระหว่างเราจบลงแค่นี้” คนที่ลุกขึ้นยืนรู้สึกมึนและวูบวาบไปทั่วร่างแบบแปลกๆ ไม่ใช่ว่าไม่เคยดื่ม แม้ไม่ใช่คนคอแข็งหรือดื่มประจำ แต่ก็มั่นใจว่าแค่สามเป๊กเล็กๆ เธอไม่น่าถึงกับเมา แต่ถ้าเมาความรู้สึกมันก็ไม่น่าเป็นแบบนี้

“แน่ใจเหรอว่า เรื่องของพวกเราจะจบลงแค่คืนนี้”

ฝากเพจด้วยนะคะ